IMA Zamanı!
- Hazal Yılmaz
- 7 May
- 2 dakikada okunur
Güncelleme tarihi: 9 May
Sahne Bir – İç Mekan. Japon Kantini. Öğle Yemeği.
Yakın çekim. Boş masa. Üzerinde kullanılmamış iki çift çopstik, onlara eşlik eden soya sosu kavanozu. Atmosfer sıcak, rengi bej: Ama sıkıcı tonlarda değil. Herkesin kendi nüansını, anılarını ve sohbetini içine katabileceği, insanlarla, yaşantıyla renklenen tuval veya performans sahnesi gibi. Birkaç dakika içinde, ana karakterin, yani benim, bakış açıma misafirperver gülümsemesiyle kadın girecek, menüyü ve bir bardak suyu masaya bırakıp, yeni müşterileri selamlamak için kapıya yönelecek. Bir yudum alıp, Londra’ya temiz çeşme suyu ve su iç alarmlarıyla öten uygulamalara beni maruz bırakmadığı için teşekkür edeceğim. Bu noktadan sonra, bu hikayenin başkahramanı, kendimden bahsediyorum yine, otobüste, gelmeden incelediği menüden seçimini yapacak, sahnenin başında gelip masaya suyu bırakan kadına siparişi verirken burada üçüncü kez bulunduğunu, menüdeki tüm suşileri denediğini ve bayıldığını, bugün havanın soğuğunu kırması için sıcak tabaklar isteyeceğini söyleyecek. Biraz mahçup. Sanki IMA’ya gelip suşi siparişi vermeyerek yarattığı ayıbı örtbas etmek ister gibi.
Sahne İki – İç Mekan. Tek Kişilik Masa. Öğle Yemeği. 10 Dakika Sonra.
Gözlemci, ben, aç, dikkatini yemeğin kaç dakika sonra geleceğinden önündeki kitaba aktarmaya çalışıyor. Sabırsız birkaç sayfa çevirdikten sonra, sahneye, soldan iki tabak giriyor. İlki dikdörtgen kesilmiş, teriyaki sosuyla kaplanmış, üst üste adeta bir dağ, veya tepecik gibi dizilmiş tofu yığını. Ardından rengarenk sebzeleriyle birlikte yakiudon. Kamera baş ve işaret parmaklarım arasına kıstırılmış, az sonra yemeklerin içine dalacak çopstikleri takip ediyor. Lokmalar nizamlı: Brokoli, tofu, noodle, lahana; brokoli, tofu, noodle, mantar. Üstüne soya sosu bocalanmıyor, acı sos istenmiyor çünkü tabaklar oldukları gibi mükemmeller.
Sahne Üç – İç Mekan. İki Kişilik Masa. Akşam Yemeği. Birkaç Hafta Önceye Flashback.
Exmouth Market'ta akşam, biri vegan, diğeri vegan olmayan iki kişi, KEN’s’te tam dört kadeh şarap (yani ikişer tane) içtikten sonra, Morchella’daki gece sonu kokteyline ulaşmadan atıştıracak yer arıyorlar. Vegan olan, yani ben, vegan olmayana, IMA’yı öneriyor. "Tam şu köşede” diyerek elli metre ileriyi işaret ediyor. Kim suşi’ye hayır diyebilir ki? Vegan olmayan memnuniyetle kabul ediyor. Yer bulunuyor ve oturuluyor, çünkü Londra saatiyle akşam yemeği için geç kalınmış olsa da Avrupa standartlarına göre tam vaktindeler. Sipariş veriliyor: Başlangıç olarak mapo tofu ve kimchi gyoza, ardından yuzu wasabi soslu karışık yeşil yapraklı salata, pancarlı mangolu suşi ve umami vegan dragon roll. Beklerken paylaşmak için bir de sake. Dış ses şunu söylüyor: İşte her veganın hayalindeki an. Tofudan, pantlıcandan, mantardan, avokado, mısır, turptan sushi!
Sahne Dört – İç Mekan. Tek Kişilik Masa. IMA (Hem mesken hem de kelime anlamı: şu an olarak)
Neşeli, tatmin olmuş müşterinin, evet, tahmin ettiğin gibi, benim, gözleri, kalanları akşam yemeğinde en sevdiği televizyon dizisinin bilmemkaçıncı bölümünü izlerken tüketmek üzere bir kutuya aktarmayı rica ettikten sonra, yan masalarda dolu gidip boş dönen tabaklara takılıyor. Miso çorbası, chick-n katsu köri, patlıcan unagi ve tatlı-ekşi soslu harumaki spring roll. Tam 12 gün sonra, vejetaryen, fleksitaryen ve Japon-yemeği-sever arkadaşlarını getirdiğinde sipariş verecekleri tüm tabaklar gözünün önünden geçiyor. Film şeridi gibi. Arkadaşlar, menüyü paylaşmak ve IMA tarafından paketle birlikte verilen £10 indirim kartını kullanmak için değil mi?
Son Sahne – Dış Mekan, Exmouth Market'tan Clerkenwell’a
Ana karakter, yani ben, yalnız başına Clerkenwell sokaklarında. Ground Control,’da bir shot espresso, MagCulture’da dergi karıştırıp ilham toplama. Uzun zamandır karşılaşılmamış tanıdığa rastlayınca around ’da negroni.
